kominek

Miejsce  
Nasz kominek powinien pełnić nie tylko funkcje praktyczne. Do nich zaliczymy zabezpieczenie ognia przed niekontrolowanym rozprzestrzenieniem się. Ważnym jest skanalizowanie dymu, który ładny jest tylko w oglądaniu z daleka. Gdy wiatr nawiewa go do oczu, jest źle widziany. Funkcjami mało związanymi z ogniem są cechy dekoracyjne kominka. Nasz wytwór powinien być ładny. Gdy będzie się nam podobał, wpłynie na nasze samopoczucie jako właściciela ogrodu i wniesie wiarę w siebie jako w wykonawcę. Jeżeli ustaliliśmy, ze ma być ładny to możemy go wykorzystać do dekoracji najważniejszego miejsca w naszym ogrodzie - miejsca wypoczynku. Charakter tego miejsca powinien wpływać na wystrój naszego kominka. Starajmy się aby jego forma nie kolidowała z otoczeniem pamiętając, że "proste" jest piękne. Z uwagi na kształt i wymiary, dobrze, jeżeli będzie oparty o ścianę jakiegoś budynku. 

Wymiary
Aby zastanowić się nad wielkością całego urządzenia a w tym poszczególnych elementów musimy ustalić do czego ma on służyć. Chcielibyśmy aby umożliwił on nam oglądanie ognia, ogrzewanie się w jego cieple i ewentualne smażenie kiełbasek na patykach albo na specjalnym ruszcie.   Z tych pierwszych funkcji wynika, że komora spalania, a właściwie jej portal, powinien być możliwie szeroki. Musi umożliwić siedzenie przed nim, obok siebie, kilku osób. W każdym przypadku nie powinien być mniejszy niż 70 cm i nie może być też dowolnie duży. Ważne są tu zależności między wymiarami światła paleniska, będziemy nazywali to portalem, a gardzielą i kanałem dymowym. Nie przestrzeganie tych zależności zaowocuje dymieniem kominka czyli  "włażeniem dymu w oczy" osób zgromadzonych przed kominkiem. Dla kominka ogrodowego można przyjąć poniższe wymiary.

Wymiary konstrukcji przedstawionej na zdjęciu i rysunkach:
wysokość kominka: 450 cm
podstawa kominka: szerokość 125 cm, "głębokość" 90 cm
wymiary portalu:  szerokość 75 cm, wysokość 70 cm
daszek: szerokość 170 cm, "głębokość" 130 cm.

Fundament.
 U podstaw konstrukcji leży fundament. Wiążemy go ze ścianą za pomocą kilku prętów  zbrojeniowych przeprowadzonych przez ową ścianę i zagiętych z przeciwległej strony w wybitych w murze kanałach. Pręty ułożone są w wykopie, który - o ile grunt jest mało spoisty - szalujemy deskami. Wykop zalewamy do poziomu ok. 10-15 cm (w szalunku) powyżej gruntu, betonem o parametrach ogólnie w takich wypadkach stosowanych. W tak utworzonej prostokątnej przestrzeni, wylewamy płytę grubości ok. 50mm. 

Palenisko. 
Po dwóch tygodniach możemy przystąpić do najbardziej odpowiedzialnej czynności. Jest nią budowa ścian komory paleniska - z kamienia. Ścianę budujemy ułatwiając sobie szalunkiem drewnianym, jedno lub dwustronnym. Można też układać kamienie pojedynczymi warstwami, oczekując na związanie niższej warstwy. Szczególna uwagę zwracamy na estetykę wykonania łuku portalu.  Na tej wysokości, na obwodzie komory paleniskowej, zalewamy rodzaj wieńca z prętem zbrojeniowym. Powinien on być zakotwiczony po przeciwległej stronie ściany wspierającej kominek. Takie stężenia zakładamy jeszcze dwukrotnie w wyższych partiach naszej konstrukcji. Wykonując sklepienie komory spalania, pamiętajmy aby tylna jej ściana, w górnej części była nachylona do jej wnętrza. Boczne ściany na tej wysokości powinny być ustawione nieco ukośnie.Sklepienie paleniska możemy wykonać z kilku złomowanych płyt chodnikowych, tworząc z nich rodzaj piramidy ustawionych na ścianach komory. Po oszalowaniu przestrzeni, która będzie pełniła rolę gardzieli, całość zalewamy betonem. Gardziel może mieć kształt wydłużonego prostokąta i dobrze będzie jeżeli będzie przebiegała wzdłuż sklepienia komory spalania.  Ważne jest aby jej przekrój poziomy nie był mniejszy niż 1/10 powierzchni w portalu. Z gardzielą wiąże się jeszcze jedna ważna wielkość. Odległość między sklepieniem portalu a górną krawędzią gardzieli powinna zawierać się w granicach 25-30cm. Dno i ściany paleniska możemy wylepić płytkami szamotowymi spojonymi gliną z dodatkiem soli.  

Wędzarnia. 
Przestrzeń powyżej paleniska a poniżej komina którą nazywa się komorą dymową, będzie pełniła u nas rolę wędzarni. Budujemy ją podobnie jak i komin - z bloczków betonowych lub ceramicznych (cegieł). Komora wędzarnicza powinna być, możliwie, wysoka. Im będzie ona wyższa tym dym dochodzący do wędzonych wyrobów będzie zimniejszy. Dostęp do niej powinny umożliwiać drzwiczki metalowe o takiej samej wysokości jak komora wędzarnicza. Chodzi tu o swobodny dostęp zarówno do sklepienia wędzarni jak i do jej dna. W czasie murowania zwieńczenia wędzarni, możemy przygotować  specjalne progi na których będą wspierały się kije wędzarnicze.

Komin. 
Pozostał nam już tylko komin. Budujemy go w formie przewężającej się. W miejscu łączenia z wędzarnią, będzie miał od niej uzależniony kształt i wielkość. W najwyższym miejscu, jego przekrój będzie zależny od grubości zastosowanego budulca oraz od wcześniej obliczonego kanału dymowego. Wnętrza komina, podobnie jak wędzarni - nie tynkujemy. Wznosząc komin, warto zastosować kilka kamieni, nawiązując nimi do materiału z jakiego wybudowano komorę spalania. Aby poprawić ciąg w kanale dymowym, z uwagi na jego małą wysokość czynną, możemy zastosować odchylacz, przez bieglejszych w mowie i piśmie zwany deflektorem. Zasadę działania przedstawia rysunek. Należy zwrócić uwagę, aby otwory odchylacza umieścić od strony najczęściej wiejących wiatrów.  Całą budowlę tynkujemy z zewnątrz i malujemy np. na kolor biały. Ze względu na bezpieczeństwo przeciwpożarowe, należy pamiętać aby kanał dymowy nie przebiegał bliżej niż 30 cm od konstrukcji drewnianych.