poznać
majstra po narzędziach
niezbędnik ogrodnika
Aby nasze ogrody były piękne,
trzeba się - bądźmy szczerzy - sporo napracować. Praca ta będzie skuteczniejsza
i wygodniejsza, jeżeli będziemy dysponowali odpowiednimi narzędziami.
Zastanówmy się, które z nich powinny wchodzić w skład ogrodowego minimum
i jakie warunki powinny spełniać.
Najczęściej stosowanym narzędziem jest szpadel - zwany też
ciekawiej, po staropolsku - rydlem. Wśród różnego typu szpadli (gdański,
drenarski, uniwersalny), nas interesuje ogrodniczy. Stosowany jest do
przedzimowego przekopywania gruntu, przekopywania roślin na nawozy
zielone, sadzenia i przesadzania. Można też przycinać nim krawędzie
trawnika i
przeładowywać materiały sypkie, wykorzystywane w ogrodzie.
Szpadel składa się z trzonka i blachownicy.
Trzonek (stylisko, styl) musi być wytrzymały, mocny. Jeżeli drewniany to
z twardego drewna drzew liściastych (np. jesion), oczywiście bez sęków i innych skaz
osłabiających wytrzymałość. Mocniejsze trzonki wykonywane są z metalu,
najlepiej lekkiego np. z duraluminium. Czasami trzonki metalowe
posiadają kształt tzw. łabędziej szyi. Wydaje się, że tak ukształtowany
trzonek czyni przekopywanie gruntu nieco bardziej męczącym. Stosowana
długość trzonka do szpadla ogrodniczego to 85-95 cm. Trzonki posiadają uchwyty w dwóch rodzajach.
Jeden z nich ma kształt litery T, a drugi jest w formie kabłąka.
Blachownica powinna mieć zakończenie lekko szpiczaste, utwardzone przez
hartowanie. Wymiary blachownic do celów ogrodniczych wynoszą: wysokość
29 cm i szerokość 20 cm. Do różnych zastosowań stosuje się też
blachownice o innych wymiarach. Aby przekopywanie gruntu uczynić
lżejszym, można stosować blachownice polerowane, co zmniejsza opór
przemieszczania się ich w gruncie.
Ostrzenie wykonuje się
jednostronnie, od strony skierowanej do pracującego. Wykonując tą
czynność szlifierką, pamiętajmy aby nie nagrzewać nadmiernie ostrza
co prowadzi do rozhartowania metalu. Oba zalecenia dotyczą także innych
narzędzi np. motyk.
W handlu znaleźć można
szpadle o różnych wymiarach dla osób niższych, kobiet i młodzieży.
Należy dobrać je do wysokości ogrodnika. Prawidłową wysokość
sprawdzamy stawiając szpadel na ziemi tuż przy nodze. Powinien
sięgać nam do pasa. Ciężar nie powinien być większy niż 2 kg.
Osoby, które lubią często
przesadzać swoje rośliny, mogą sprawić sobie do tej czynności specjalny
szpadel. Powinien on mieć trzonek, który wytrzyma obciążenia "wyważenia"
rośliny z ziemi, po odcięciu korzeni. Może on być wykonany z rury
stalowej przyspawanej do blachownicy. Zwiększona waga narzędzia nie
będzie w takiej sytuacji bardzo istotna. Takie rozwiązanie problemu
zaoszczędzi nam trochę wydatków i ułatwi wykopywanie.
Widły szerokozębne czasami nazywa się płaskozębnymi lub
amerykańskimi. Służą do przekopywania gleby w innych okresach niż przed
zimą i do np. przerabiania kompostu. Stosowane są też do wykopywania
warzyw. Są narzędziem, które - z uwagi na
mniejszy opór przy wbijaniu w ziemię - wymagają stosowania mniejszej
siły w czasie przekopywania niż szpadel. Przekopywanie widłami nie
powoduje cięcia rozłogów perzu, wprost przeciwnie, ułatwia wydobywanie
ich z gleby. Niedawno powstało nowe narzędzie łączące widły amerykańskie
ze szpadlem. Zobacz
tutaj. Grabie służą do wyrównywania gleby po przekopaniu i przed sianiem
nasion, do wygrabiania zanieczyszczeń z obrabianej ziemi, do mieszania
gleby z nawozami. Stosuje się też do przykrywania wysianych nasion
trawy, na urządzanych trawnikach. Taką czynność nazywa się hakowaniem.
Polega to na narzucaniu podłoża na wierzch nasion, a nie - jak to
czasami wykonuje się - na mieszaniu nasion z glebą. Stosowane są grabie różnej szerokości, z zębami
zagiętymi lub prostymi.
Te, bardziej szerokie, powinny mieć ramiona wzmocnione odciągami
(prętami). Należy stosować grabie hartowane. Grabie sprężynowe tzw. miotłograbie mogą być wykonane jako
prostokątne lub wachlarzowe. Stosuje się je do zgrabiania
opadłych liści, skoszonej trawy lub rozrzuconej ściółki. Mogą być
wykonane z metalowej taśmy lub drutu, albo z tworzywa sztucznego. Niektóre konstrukcje pozwalają na
regulowanie rozstawu prętów i te są szczególnie polecane. Motyki i grace maja wiele zastosowań w ogrodzie. Można używać je do spulchniania ziemi, wykopywania plonów, rozbijania brył, obsypywania roślin, kopania
dołków, w końcu - do niszczenia chwastów czyli pielenia. Najczęściej
spotykane formy motyk to: sercówki, trójzębowe, lotaryńskie. Wśród grac
można wyróżnić: haczkę, strzemię, strzemię wahadłowe, dwupałąkową.
Nowością jest graca dwupałąkowa, tzw. rekin ogrodowy, charakteryzujący
się zębami naciętymi wzdłuż ostrza.
Łopatka ogrodnicza to bardzo ważne narzędzie. Służy do sadzenia
rozsady i przesadzania mniejszych roślin. Do podobnych czynności służą
też widełki. Oba sprzęty są też niezwykle przydatne, gdy odwiedzą nas
małe dzieci. Mając łopatkę, piasek znajdą sobie same. Prawdopodobnie, na
naszej najpiękniejszej rabacie.
Kołek do sadzenia czyli pikownik stosuje się do sadzenia
najmniejszych roślin, zwanego też pikowaniem. Stosowany na glebie mokrej
i zwartej, nadmiernie ubija ścianki wykonywanego nim otworu co może
opóźnić rozwój korzeni. Warto posiadać kilka pikowników różnej o różnej
średnicy. Konewka zwana bardziej swojsko polewaczką, to znane urządzenie do
nawadniania roślin, oraz do
nawożenia ich roztworem nawozów w wodzie. Dobre są polewaczki wykonane z
blachy ocynkowanej o dnie owalnym. Takie, w stanie napełnionym, są
bardziej "przyjazne" naszym nogom - nie obijają ich. Uchwyt powinien być
długi, umożliwiający utrzymanie konewki zarówno pełnej jak i całkowicie
przechylonej, bez pomocy drugiej ręki. Sitko powinno być odejmowane,
co umożliwia łatwe podlewanie większych roślin. Powinno też posiadać
duże otwory w celu przyspieszenia tej czynności. Aby uniknąć
wypłukiwania roślin podczas podlewania, sitko obracamy w ten sposób aby
jego otwory były skierowane ku górze. Tak wypływająca woda
opada na rośliny pod własnym ciężarem, a nie pod ciśnieniem.
Przeciwdziała to wypłukiwaniu nasion lub małych roślin. Wąż do podlewania powinien być dobrej jakości, a to uzyskać
możemy kupując węże firmowe. Stosowanie tanich
węży łączy się z potrzebą częstej ich wymiany z uwagi na szybkie
ujawnianie się wad jakimi są: rozklejanie się warstw, spętlanie,
utrata szczelności w miejscach częstych załamań. Warto posiadać węże
wykonane w
technologii przeciwdziałającej ich skręcaniu się. Osiąga się to poprzez
specjalnego rodzaju oploty
umieszczone między warstwami powłok. Takie
wyroby opatrywane są symbolem NTS (NO TORSION SYSTEM).
W ogrodach stosuje się
węże o przekrojach 1/2 lub 3/4 cala w zależności od ciśnienia wody w
instalacji ogrodowej. Węże powinny być przechowywane po
nawinięciu na różnego rodzaju zwijadła. Stosowane są one w formie
nosideł, bębnów naściennych, wózków lub stojaków. Warto pamiętać o
potrzebie zabezpieczenia ich przed operacją słoneczną
i mrozem. Opryskiwacz służy do rozprowadzania roztworów środków ochrony
roślin. Ma także zastosowanie do zraszania, oraz nawożenia dolistnego.
Dla potrzeb ogrodowych możemy podzielić je na ręczne, naramienne i
plecakowe. W/g sposobu uzyskiwania ciśnienia niezbędnego do pracy
rozróżniamy także trzy grupy. W tych najmniejszych, dźwignia pompy
wprawiana jest w ruch palcami ręki przez cały czas pracy. Druga grupa
obejmuje spryskiwacze pompowane przed pracą i w przerwach między
opryskiem. Wreszcie, w trzeciej grupie opryskiwaczy plecakowych,
dźwignia pompy poruszana jest w ciągu całego czasu pracy. Obecnie
wszystkie opryskiwacze wykonywane są z tworzywa sztucznego, lekko przejrzystego, co umożliwia
określenie poziomu płynu. Ich pojemność powinna być dobrana w zależności
od wielkości ogrodu. Czasami wystarczy 1,5 litra. Dla potrzeb ogrodów amatorskich najczęściej stosuje
się spryskiwacze mieszczące ok. 5-6 litrów płynu. Niektórzy ogrodnicy
amatorzy stosują dwa opryskiwacze. Jeden z nich przeznaczony jest
wyłącznie do zwalczania chorób i szkodników, a drugi do
zwalaczania chemicznego chwastów. Pozwala to uniknąć strat w roślinach w
wyniku złego wypłukania opryskiwaczy po stosowaniu środków niszczących
rośliny. Czasami warto posiadać dodatkowe
ukompletowanie jak: przedłużacz do lancy czy osłonę przed nadmiernym
rozpryskiem cieczy. Sekator służy nie tylko do przycinania gałęzi drzew i krzewów.
Przydatny jest także do prac na rabatach bylinowych i do ścinania
kwiatów. Składa się z uchwytu oraz części tnącej. Biorąc pod uwagę część
tnącą, która składa się z ostrza i stalnicy, dzielimy sekatory na
kowadłowe i
dwuostrzowe. Urządzenia kowadłowe posiadają stalnicę płaską, często
grubą i szeroką. Ten typ ma zastosowanie w sekatorach do cięcia kwiatów.
Sekatory dwuostrzowe często posiadają stalnicę w kształcie dziobu
papugi. Taki kształt zapobiega wysuwaniu się grubszych gałązek w czasie
cięcia. Bywają też urządzenia w których naostrzone jest zarówno ostrze
jak i stalnica. Taki wypadek ma zastosowanie w sekatorze do cięcia
winorośli. Tutaj stalnica jest prosta, nożowa.
Cechy dobrego sekatora:
możliwość precyzyjnego ustawiania przylegania
elementów tnących w formie śruby z nakrętką i urządzenia
blokującego;
posiadanie zamka, zabezpieczenia przed
samoczynnym otwarciem. Taką funkcje pełni specjalna zapadka przy
części tnącej, która powinna być obsługiwana jednym palcem ręki
trzymającej sekator. Funkcję zabezpieczenia czasami spełnia
proste strzemiączko obejmujące uchwyty;
posiadanie odbojnika gumowego, amortyzującego
uderzenie występujące w czasie zwarcia części tnącej. Taki
odbojnik chroni nadgarstek przed przeciążeniem;
zastosowanie odpornej na korozję sprężyny
powrotnej;
możliwość wymiany ostrza;
uchwyt dobrze dopasowany do kształtu ręki;
zastosowanie pętli, która po założeniu na
rękę zabezpiecza sekator przed wypadnięciem;
zastosowanie rynienki do odprowadzenia soku z
ciętych roślin;
powłoka antyadhezyjna (poślizgowa np.
teflonowa) czyniąca cięcie lżejszym;
pokrycie uchwytów tworzywem zapewniającym
pewny chwyt, a jednocześnie pozwalającym oddychać skórze dłoni;
Jest wiele typów sekatorów
mających różne przeznaczenie np.: drążkowy jednoręczny, dwuręczne nożyce
do gałęzi z przedłużonymi uchwytami (także teleskopowe, regulowane), nożyce z wielokrotną przekładnią rolkową do mocowania na
tyczkach, sekator z przekładnią zmniejszającą wysiłek przy cięciu,
sekator teleskopowy do roślin wodnych, sekator ze sprężynami
utrzymującymi odcięty kwiat, nożyce do żywopłotu o pofalowanych
ostrzach.
W każdym przypadku należy pamiętać, że dobre narzędzie to takie, które
tnie łodygę lub
gałąź, bez miażdżenia i rozdzierania miejsca cięcia. Taczka przydatna jest w ogrodzie do przemieszczania kompostu,
ściółki i innych materiałów. Dla potrzeb ogrodu stosujemy taczki ze
skrzynią wielkości 60 do 120 litrów. Konstrukcja jej powinna być lekka, zawieszona
na kole pneumatycznym. Dobrze jest gdy skrzynia ładunkowa ma opływowe
kształty co czasami chroni ogrodnika przed poranieniem, a rośliny przed
zniszczeniem. Wskazane jest aby materiał z którego wykonano skrzynię był
nierdzewny lub dobrze zabezpieczony antykorozyjnie. Arfa to rodzaj sita. Może być przydatna do przesiewania podłoża
lub kompostu. Wykonana jest z siatki o dużych oczkach, rozpiętej na
sztywnej ramie. Wielkość zatrzymywanych cząstek można regulować przez
odpowiednie nachylenie arfy. Czasami stosuje się także małe sita o
oczkach odpowiednio mniejszych. Służą one do przyrządzania podłoży w
czasie wysiewania nasion w skrzynkach. Kosiarka ma zastosowanie w ogrodach w których założony jest
trawnik. Nieco informacji na jej temat znajdziesz
tutaj.
Osoby pracujące w ogrodzie powinny stosować przynajmniej w minimalnym
zakresie środki ochrony osobistej. Najważniejsze z nich to zabezpieczenie rąk
wygodnymi rękawicami i ochrona
głowy czapką z dużym rondem lub daszkiem.
Jeżeli lubimy pracować klęcząc na kolanach to należy stosować przypinane
ochraniacze lub specjalny, gumowy podkład.
Na zakończenie jeszcze jedno, kto wie czy nie najważniejsze narzędzie.
Chodzi o różowe okulary. Bez pozytywnego odbierania otoczenia, każda
praca będzie nieprzyjemna i mało satysfakcjonująca.
Praca, która nie satysfakcjonuje ogrodnika - jest dla ogrodu szkodliwa!